Ένα τέτοιο μνημείο είναι και το Οχυρό Ρούπελ, που δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να ζήσει ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο και την ιστορία, αναβιώνοντας τον θρύλο.
Δεν σας κρύβω ότι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές ανατριχιάζω από την φρίκη του πολέμου και με κατακλύζει δέος και περηφάνια για εκείνους τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που πάλεψαν με αυτοθυσία για να μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε με αξιοπρέπεια.
Το θρυλικό οχυρό του Ρούπελ, συνώνυμο του ηρωισμού, της αυτοθυσίας και της αντίστασης κατά του ναζισμού, στέκει περήφανο στην είσοδο της ομώνυμης Στενωπού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, που τόσο αποτελεσματικά υπερασπίστηκε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κερδίζοντας τον θαυμασμό των αντιπάλου και των Συμμάχων .
Η ιστορία του Οχυρού
Πριν από 78 χρόνια, οι λιγοστοί υπερασπιστές του Οχυρού Ρούπελ στις Σέρρες καθήλωσαν τους Γερμανούς εισβολείς στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αναγκάζοντάς τους να τροποποιήσουν τα αρχικά τους σχέδια και να καταλάβουν τελικά τη Θεσσαλονίκη μέσω Γιουγκοσλαβίας.
Στη διάρκεια της “Μάχης των Οχυρών” (6-10/4/1941) οι άνδρες του απόρθητου Ρούπελ επέδειξαν απαράμιλλο ηρωισμό, θάρρος και αυτοθυσία, κερδίζοντας το σεβασμό των Συμμάχων και την αναγνώριση του εχθρού που τους απέδωσε τιμές.
Η μάχη του Ρούπελ
Η δύναμη του Ρούπελ ήταν 27 αξιωματικοί και 950 οπλίτες, μιας και μεγάλο μέρος των ελληνικών δυνάμεων πολεμούσαν στο αλβανικό μέτωπο. Έπρεπε να αντισταθεί στη στρατιά του Φον Λιστ, που περιλάμβανε 6 στρατηγεία σωμάτων στρατού, 5 μεραρχίες πεζικού, 3 ορεινές μεραρχίες, 5 τεθωρακισμένες μεραρχίες, 2 ανεξάρτητα ενισχυμένα συντάγματα, 1 μηχανοκίνητη ταξιαρχία και 1 αεροπορικό σώμα με πάνω από 1000 αεροπλάνα πρώτης γραμμής
Ξεκινά λοιπόν η γερμανική επίθεση στα ελληνικά οχυρά με βομβαρδισμούς από το γερμανικό πυροβολικό και τα αεροπλάνα στούκας. Ταυτόχρονα ένας λόχος με 18 φουσκωτές λέμβους κάνει επίθεση από τον ποταμό Στρυμόνα, πλην όμως οι λέμβοι παγιδεύονται σε συρματοπλέγματα που είχαν τοποθετήσει οι Έλληνες και τα γερμανικά πληρώματα αποδεκατίζονται από τα πυρά των Ελλήνων. Γενικά, οι Έλληνες αμύνονται με ηρωισμό και αυτοθυσία και προξενούν τρομακτικές απώλειες στον εχθρό.
Η μάχη συνεχίζεται μέχρι και τις 8 Απριλίου, με τα οχυρά Ρούπελ και Παλιουριώνες να έχουν μείνει άθικτα. Για πρώτη φορά οι Γερμανοί βομβαρδίζουν αντιπάλους που όχι μόνο δεν τρέπονται σε φυγή, αλλά ανταποδίδουν τα πυρά. Το απόγευμα της 8ης Απριλίου οι Γερμανοί ζητούν εκεχειρία έξι ωρών για να περισυλλέξουν τους νεκρούς τους.
Η συνθηκολόγηση και η παράδοση
Το απόγευμα της 9ης Απριλίου έχουν πλέον σταματήσει οι βομβαρδισμοί και ένα γερμανικό αυτοκίνητο που φέρει λευκή σημαία πλησιάζει το οχυρό Ρούπελ. Γερμανοί κήρυκες, γνωρίζοντας ότι είχε υπογραφεί στη Θεσσαλονίκη η συνθηκολόγηση, ήρθαν στο Ρούπελ και ζήτησαν την παράδοση του οχυρού.
Ο διοικητής του, ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος, απαντά «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται». Τελικά, η παράδοση του Ρούπελ έγινε την επομένη 10 Απριλίου, στις 06:00, αφού ο διοικητής έλαβε διαταγή κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο.
Ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό Ρούπελ, έδωσε συγχαρητήρια στον διοικητή και εξέφρασε τον θαυμασμό και την εκτίμησή του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών.
Το Ρούπελ σήμερα
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα εκθέματα του Μουσείου κατέχουν τα παράσημα – μετάλλια που απονεμήθηκαν σε Αξιωματικούς που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μάχη του Οχυρού, καθώς και οι στολές αυτών.
Στην κεντρική αίθουσα του Μουσείου βρίσκεται ένα εντυπωσιακό διόραμα τομής των στοών του Οχυρού «ΡΟΥΠΕΛ» σε κλίμακα.
Τέλος, εντός του Μουσείου βρίσκεται ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα όπου εντός της γίνεται η προβολή οπτικοακουστικού υλικού για τη μάχη των Οχυρών.
Επιπλέον του Μουσείου και των στοών του Οχυρού, υπάρχουν, στο ψηλότερο σημείο του λόφου, Μνημείο πεσόντων της ομώνυμης μάχης και παρατηρητήριο όπου γίνεται η τοπογραφική ενημέρωση των επισκεπτών.
Σήμερα το Ρούπελ αποτελεί ζωντανό μνημείο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και διαχρονικό σύμβολο πανανθρώπινων αξιών. Ελάτε στο Ρούπελ και αφουγκραστείτε νοερά τους χτύπους της καρδιάς των υπερασπιστών του, περπατώντας στις “μπαρουτιασμένες” πλαγιές και στις υπόγειες δαιδαλώδεις στοές του....